artikelen

KOLIEK BIJ EEN PAARD, WAT WIL DAT EIGENLIJK ZEGGEN?

Bij koliek is er sprake van pijn in de buik, meestal als gevolg van een verstoring in het spijsverteringsstelsel. Vaak wordt koliek veroorzaakt door stress en een ongezonde voervoorziening.

SOCIAAL CONTACT VAN BELANG
Voor een gezonde ontwikkeling van het veulen is het sociale contact tussen de merrie en het veulen van wezenlijk belang. Hierbij is het dan ook wenselijk dat zij samen met andere merries met veulens veel tijd buiten op de wei doorbrengen. In de natuur blijft een veulen gemiddeld 11 maanden bij de merrie. Het proces van ‘het op eigen benen gaan staan’ van het veulen verloopt dan op een natuurlijke wijze.

BASIS VOOR ONTWIKKELING
In deze periode tast het zijn eigen grenzen af en leert het de beginselen van hoe het met zichzelf om kan gaan. Op deze manier kan een natuurlijke weerstand bij het veulen worden opgebouwd. Het veulen heeft daarmee een stevige basis gelegd voor zijn verdere ontwikkeling waarin het stress op een natuurlijke wijze kan leren reguleren.

GEVOELIGHEID VOOR KOLIEK
De gevoeligheid voor het krijgen van koliek op latere leeftijd wordt reeds gelegd op jonge leeftijd. Wanneer het veulen namelijk te vroeg wordt weggehaald bij de merrie, levert dit stress bij beide op en bovendien mist het veulen daardoor ook het gevoel van geborgenheid en veiligheid om zich op een normale wijze te kunnen ontwikkelen.

MECHANISME ONVOLDOENDE ONTWIKKELD
Later kan dat zijn consequenties hebben. Ófwel signalen van het paard worden niet echt begrepen, ófwel het paard pikt te veel onrust en emoties van de mensen op. Het paard kan dan met zijn eigen systeem de stress niet voldoende reguleren, omdat het dit mechanisme niet goed heeft kunnen ontwikkelen. Daarnaast put stress de reservebronnen van het paard uit, waardoor hij vatbaarder wordt voor koliek. Bovendien kon de darmflora niet optimaal worden opgebouwd, omdat het veulen dat te vroeg werd weggehaald essentiële bestanddelen uit de moedermelk mist. De darmen staan niet alleen voor het verteren van voer met voldoende bouwstoffen, mineralen en vezels, maar ook voor het verteren van emoties … Het veulen heeft ze allebei nodig, in de juiste hoeveelheid en in balans. Maar daarnaast heeft een paard ook aandacht en beweging nodig. Daarom zijn in de verdere ontwikkeling van veulen tot 3-jarige voeding, stalling en weidegang in groepsverband belangrijk. Gras voorzien van kruiden en extra volwaardig voer zijn voor de bouw en de verdere ontwikkeling van essentieel belang.

VOORZICHTIG MET SUPPLEMENTEN
Men moet echter voorzichtig omgaan met het geven van (veel) supplementen, zowel op jonge als op oudere leeftijd. Ook is het van belang een veulen tijdig en met variabele middelen te ontwormen en regelmatig te controleren of de ontwikkeling evenwichtig verloopt. Dat voorkomt problemen in de toekomst.

Het draait erom om het paard goed te leren observeren en te leren aanvoelen om koliek en ook andere ontwikkelingsstoornissen te voorkomen en in een vroeg stadium te herkennen.

RIJDEN IN VERBINDING

Paarden zijn heel goed in het lezen van ons eigen energetisch veld en het veld rondom ons. Ze kunnen zelfs anticiperen op dingen die nog staan te gebeuren. Uit onderzoek met nauwkeurige meetapparatuur is gebleken dat in een goede combinatie het paard al kan registreren wat zijn ruiter van hem verwacht, nog voordat zoiets met been- of teugelhulpen wordt aangegeven. Tussen paard en ruiter speelt communicatie dan ook een belangrijke rol. En daarover bestaan heel wat misverstanden.

Om de ruiters concrete handvaten te geven zijn in de loop van de jaren door verschillende paardentrainers veel trainingsmethodes voor paarden ontwikkeld. Nog nooit zijn er zoveel methodes en richtlijnen gepropageerd als tegenwoordig het geval is. Naar mijn mening zijn we daarin ook doorgeslagen. En ze zijn inhoudelijk bijna allemaal gebaseerd op onze eigen humane rationale grondslag. Maar we zouden er goed aan doen de taal van het paard zelf in al zijn eenvoud als uitgangspunt te nemen. En daarbij is het niet nodig die naar onze menselijke terminologie om te buigen. En het is evenmin nodig om rationele verklaringen aan te dragen voor gedrag van paarden dat gewoon is zoals het is. Daar zijn geen woorden voor nodig. Het gaat erom dat zelf gevoelsmatig te ervaren, in plaats van het te verklaren.

Want welke methode ook gebruikt wordt, als deze niet gevoelsmatig geïntegreerd wordt door de ruiter, kan hij nooit verbinding maken met zijn paard. Je kunt van te voren bijvoorbeeld wel denken dat je nu een galopwissel gaat oefenen, maar dan weet je paard dat nog niet. En het paard kan nooit in balans een correcte, vloeiende galopwissel uitvoeren, als de ruiter hem niet al binnen in zichzelf voorzien en doorleefd heeft en die interne ervaring gedeeld heeft met zijn paard. Als de balans tussen ruiter en paard niet goed zit, zal het paard bij iedere pas de ruiter erop wijzen dat het schort aan de eigen balans van de ruiter. En de interne balans bij jou als ruiter is een voorwaarde om een daadwerkelijk communicatieve uitwisseling met je paard tot stand te kunnen brengen. En als een ruiter spanning bij zich draagt, of met zijn gedachten nog elders is, kan een paard zich nooit ontspannen aan zo’n ruiter overgeven.

Paarden hebben geen rationeel brein zoals mensen. Paarden zijn als kuddedieren echter wel uitgerust met een supergevoelige antenne om op een primair niveau onrust en bedreigingen in hun omgeving te signaleren. Zo kunnen ze de lichaamstaal van de ruiter veel beter lezen dan wij zelf en ze registreren ook direct de emotionele lading van gedachten die de ruiter bezig houden. Wanneer er tussen paard en ruiter geen echte verbinding tot stand komt, dan is dat vrijwel altijd omdat de ruiter nog te veel in zijn hoofd zit. En als dat contact niet gelegd wordt, kan een paard nooit precies begrijpen wat de ruiter nu van hem wil. Paarden blijven altijd wel hun best doen. Maar ze proberen ook vanuit hun vermogen de ruiter duidelijk te maken waar het aan ontbreekt om echte verbinding én samenwerking tot stand te brengen.

Rijden houdt dus meer in dan op een paard gaan zitten en denken dat je je vooral moet oefenen om met je been-, zit- en teugelhulpen je paard te leren de overgangen te maken. Deze kennis en vaardigheden zijn nodig, maar daarmee ben je er niet. Je komt daarmee nooit verder dan half werk, waarbij je paard de vooraf aangeleerde kunstjes voor je doet. De basis voor een echte samenwerking tussen paard en ruiter zit in de bewustwording van de ruiter. Je moet je verstand echt op nul zetten, je agenda dichtklappen, je telefoon het zwijgen opleggen, en dan je volle aandacht aan je paard geven. En je bent je er tevens van bewust dat paarden vele malen verder ontwikkeld zijn dan mensen in hun gevoelsbeleving van wat wel en niet klopt. Als je je zo richt kan er contact gelegd worden en kan de communicatie met je paard op gang komen. Maar dat vraagt telkens je volle aandacht en toewijding.

Mensen zijn net als paarden allemaal verschillend. De kunst van het rijden is om te gaan kijken wat nu de aanleg van het paard is en wat het ‘gereedschap’ van de ruiter is. Veelal komt dit pas duidelijk naar voren als je de ruiter bewustmaakt van zijn inbreng voor hij aan een overgang, zoals een galopwissel, begint. Hoe bevindt de ruiter zich boven in het zadel en waar zit zijn eigen zwaartepunt? Waar houdt hij nog spanning vast? Om een goede galopwissel te rijden moet de ruiter zich bewust zijn hoe hij met zijn eigen houding en zit het paard in elke stap begeleidt en ondersteunt. Op deze manier wordt er een opbouw doorlopen en hoeven er geen problemen te ontstaan.

Veel ruiters hebben echter enkel hun eigen doel voor ogen en ze vergeten de weg ernaartoe. Maar als de basis in de beweging niet onderbouwd is, als er geen bezieling bij komt kijken en als er gevoelsmatig geen heen en weer is tussen ruiter en paard, kan een paard nooit zijn eigen potentieel inzetten. Als je hem zo’n galopwissel met veel oefeningen inprent, gaat je paard natuurlijk op een gegeven moment op de automatische piloot wel het gewenste gedrag vertonen, maar een kenner ziet direct dat paard en ruiter geen soepele harmonische eenheid vormen omdat de verbinding ontbreekt. In feite is er dan geen samenwerking tussen ruiter en paard. Je krijgt dan hooguit een dwangmatig vertoon van geconditioneerd gedrag. Het ene paard verzet zich op kritische momenten en leent zich niet langer voor dergelijke kunstjes. Het andere voert onverschillig het aangeleerde trucje uit, maar keert zich ‘schouderophalend’ naar binnen en zet zichzelf op slot.

Samen rijden begint met rust in jezelf en aandacht voor je paard. Dat zijn twee aspecten die tijd nodig hebben. Maar door stap voor stap te werken, niet te veel te verwachten en geduld te hebben kom je steeds dichter bij de kern van jezelf en die van je paard. En zo breng je een samenwerking op gang die extra energie en voldoening oplevert voor beide partijen. ✤

HET ENERGETISCH VELD VAN HET PAARD
Alles in het universum bestaat uit één groot energetisch veld waarin alles bestaat en alles met elkaar verbonden is. Daarbinnen heeft ieder levend wezen, maar ook kristallen en planten hun eigen veld. Dat veld kent verschillende verschijningsvormen, maar het heeft bij ieder een unieke eigen frequentie. Het is ook dit veld dat bepaalt of een organisme gezond of ziek is. En we moeten via dit veld verbinding krijgen om te kunnen genezen.

Het energetisch veld van het paard heeft drie functies. Het is zijn ‘visitekaartje’: het veld weerspiegelt het wezen van het paard. Maar het veld van een paard heeft ook een radar-functie, die dient om informatie uit zijn omgeving op te vangen. En een paard heeft als kuddedier een bijzondere derde functie, hij kan namelijk via zijn veld ook krachten bundelen.

Paarden hebben een groot energetisch veld waarmee ze hun wijde omgeving kunnen scannen op mogelijke gevaren. Deze informatie wordt opgeslagen in het veld van het paard en kan vandaaruit gedeeld worden met andere paarden. Dit veld is verankerd in het wezen van het paard, waar zijn hart klopt, de kern waarin het innerlijk vuur van het paard zit. Paarden versterken elkaars veld door, als ze in groepen bij elkaar staan, hun veld te delen. Op een bepaalde manier kan een paard zich zo ook verbinden met een mens, met wie het een sterke band is aangegaan. Het gezamenlijk energetisch veld is sterker, dan het veld van een paard dat alleen is.

Als je contact kunt leggen met het energetisch veld van een paard, heb je toegang tot de informatie die het paard daar opgeslagen heeft. Maar je kunt via diezelfde ingang in het veld het paard ook helpen om blokkades op te lossen. Want traumatiserende ervaringen uit het verleden hebben zich, als het ware met weerhaakjes, in het veld van het paard gehecht. En deze ervaringen hebben vaak te maken met het menselijk handelen vanuit bepaalde emoties waar het paard niets mee kan. Paarden staan namelijk anders in het leven dan mensen. Paarden die in de natuur leven kennen daarom bijvoorbeeld ook geen aandoeningen zoals koliek of de ziekte van Lyme. En het paard heeft, hoezeer deze last hem ook in de weg zit, zelf geen gereedschap om menselijke, zware emoties om te zetten in zijn eigen veld. En omdat het paard een gewoontedier is, blijft een paard zogezegd ‘hangen’ in oude ballast.

Hij moet ermee leven tot iemand hem ervan verlost. Dat kan door heel veel ‘liefde en licht’ over te brengen tijdens een behandeling. Dan laait zijn innerlijk vuur weer op en kan hij stapje voor stapje zijn energetisch veld herstellen. En dan kan hij ook fysiek weer terug komen in zijn eigen spoor.

DE ONTDEKKING VAN EEN NIEUWE WEG
Tijdens een clinic kwam na een tijdje een man een beetje schoorvoetend naar mij toe. Hij vroeg of ik hem ook kon helpen met zijn 9-jarige merrie, waarmee hij meedeed aan wedstrijden. Het was een vurige merrie. Maar als hij haar rechtsom reed, ging ze er regelmatig vandoor. Dan zette de merrie zichzelf rechts compleet vast. Dit was ze sinds de laatste wedstrijd gaan doen. Hij vertelde me dat hij voorheen voor een handelsstal voornamelijk KWPN’ers had gereden. En nu reed hij voor het eerst een Friese merrie. Hij had haar gekocht, omdat hij het leuk vond om een nieuwe weg in te slaan.

Nu besefte hij heel goed dat op een Friese merrie rijden een totaal andere houding vroeg dan rijden op een KWPN’er. Hij had ook al geconstateerd dat hij met deze eigen merrie veel meer in vertrouwen kon gaan. Maar omdat hij nogal competitief was ingesteld, was hij zichzelf al vrij snel tegengekomen. Winnen had voor hem lange tijd voorop gestaan. Hij schaamde zich een beetje toen hij voorzichtig aan mij vroeg: ‘Ik ben gewend om een paard in een korte tijd voor te bereiden op een wedstrijd. Maar ik voel al langer dat dit me steeds meer gaat tegenstaan. Zou jij me willen helpen en begeleiden, zodat ik de taal van mijn paard beter ga leren verstaan?’ Hij vertelde er meteen bij dat hij heel sceptisch was, maar dat er toch iets in hem was dat hem zei dat hij moest veranderen. De merrie had namelijk al eerder ‘signalen’ afgegeven die hem aan het denken hadden gezet.

Toen hij in het zadel ging zitten, zag ik meteen dat zijn merrie direct ‘aan’ stond. Hij probeerde de merrie tot rust te brengen. Het paard werd echter steeds nerveuzer. Ik vroeg na een tijdje of hij even stil wilde gaan staan in het midden van de piste. Ik zei hem dat hij totaal geen verwachtingen moest hebben. En dat hij niet hoefde te laten zien hoe goed hij kon rijden. Het ging in eerste instantie om iets heel anders. Ik vroeg hem of hij aan iets fijns wilde denken, aan iets waar hij blij van werd. Verder moest hij alles loslaten en zich in volledig vertrouwen overgeven aan zijn merrie.

Toen hij daarna weer voorwaarts ging rijden met zijn paard, kreeg hij van mij de opdracht om zich bewust te worden van zijn eigen houding en van zijn zit. Hij keek mij even onderzoekend aan en zei me dat hij eigenlijk alles op de ‘automatische piloot’ deed. Ik vroeg hem toen of hij, zonder nadrukkelijk met de teugels te sturen, voltes linksom en rechtsom door de piste wilde rijden. Het idee hierachter was dat hij zonder al te veel teugeldruk, voornamelijk door zijn ‘zit’ het paard linksom en rechtsom kon laten lopen. Toen kwam hij erachter dat hij eigenlijk altijd vanuit dezelfde houding reed.

Ik legde hem uit dat een paard eerst zijn ruiter ‘vraagt’ om tot volledige ontspanning te komen. Pas dan kan deze zich bewust verbinden met zichzelf en met zijn paard. Het paard probeert tegelijkertijd ook een connectie met het intuïtieve vermogen van de ruiter te maken. Maar dat lukt pas als deze het rationele ‘plaatje in zijn hoofd’, waarmee hij is opgestapt, kan loslaten. Het was voor deze ruiter een hele stap om vanuit deze nieuwe basishouding te gaan werken. Ik drukte hem op het hart dat het met name van belang was om eerst te leren aanvoelen hoe hij met zijn eigen houding de beweging van zijn paard kon beïnvloeden.

Ik zag aan de man dat hij zo zijn bedenkingen had. Zijn twijfel was te zien in zijn houding. Maar even later veranderde er daadwerkelijk iets in de relatie tussen hem en zijn paard. Ik zag het gebeuren. En hij merkte het ook. Hij was zichtbaar geraakt door wat er gebeurde. Tegelijkertijd slaakte de merrie een hele diepe zucht.

Samen stapten ze daarna rustig de piste rond. Vanaf dit moment was het ijs gebroken. We hadden een nieuwe weg ontdekt. De volgende keer zouden we hier samen op verder gaan, om de juiste balans tussen ruiter en paard te vinden.

VAN ANGST NAAR VERTROUWEN
Al jarenlang kom ik tijdens het lesgeven mensen met angst tegen. Mensen die bang zijn om te longeren, om te galopperen, om buiten te rijden, enzovoort. Zo’n angst is meestal ontstaan na een schokkende gebeurtenis, die zowel voor de mens als voor het paard onaangenaam was. Doordat zo’n gebeurtenis niet samen met het paard wordt verwerkt, kan de angst groeien, omdat deze niet onder ogen wordt gezien. Het wordt dan een continue ruis op de achtergrond, die doorklinkt in alles wat je met je paard doet. Daardoor ontstaat er ook een continue spanning in je paard. Want dit voelt evengoed dat de communicatie niet vanuit volledige overgave in vertrouwen en harmonie verloopt.

In de omgang met een paard werkt angst verkrampend. Zeker als we met een onbestemde angst op de achtergrond aan het werk zijn met een paard. Deze negatieve emotie blokkeert dan de onderlinge verbinding. Tegelijkertijd laat deze angst het vertrouwen, dat we in onszelf en in ons paard hadden, als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Het paard is een vluchtdier en het is daarom gevoelig voor de angstsignalen die het in ons waarneemt. Deze signalen zijn voor het paard een natuurlijk teken van onraad. En bij onraad wordt automatisch het instinct om te vluchten ingeschakeld.

Je bestaande angst kan je iets vertellen. Het is een teken dat je eerder in de relatie met je paard misschien aan jezelf voorbij bent gegaan. Of dat je je gevoelens onderdrukt hebt en dat je daarbij ook de emotionele reactie van je paard hebt genegeerd. Je hebt zijn stem niet gehoord. Misschien was je te veel op jezelf gericht of te veel bezig vanuit je hoofd. Daardoor kom je bij het paard verkrampt over. Hij kan je daarin immers niet volgen. En de verbinding wordt dan al gauw dunner.

Om de angst te keren, moet je op je stappen terugkomen. Je moet een nieuwe basis leggen om samen te werken met je paard. Zo kun je de band met je paard weer opnieuw opbouwen. En dan krijg je weer een verbinding vanuit je hart.

Het vraagt moed en doorzettingsvermogen om dat donkere stukje in jezelf, waar je met allerlei rationele excuses van bent weggelopen, weer in het licht te zetten. Maar het is de enige manier om samen met je paard weer vanuit vertrouwen een nieuwe basis op te bouwen.

Paarden zitten anders in elkaar dan mensen. Zij hebben een ander systeem, een ander ritme en een andere bandbreedte van beleving. Zij kennen geen rationele denklijnen. Ze kunnen ook niet zoveel tegelijkertijd verwerken. Paarden communiceren met ons vanuit een andere bewustzijnslaag. Onze houding en de energie die we om ons heen hebben zeggen een paard veel meer dan de woorden die wij uitspreken of als gedachten in ons hoofd hebben. Wat zij wel zien is de weerspiegeling van de gevoelsmatige lading van die gedachten in onze lichaamstaal.

Tijdens het werken met je paard is het de kunst om dicht bij jezelf te blijven. Dan kun je leren voelen wat het paard van je vraagt. Daarbij is het van belang om zelfbewust controle te houden op je eigen gedachten en de vertaling daarvan naar je eigen lichaamstaal.

Het paard staat hierbij pal naast je. Een paard spiegelt je en laat je daardoor direct merken wanneer je de verbinding met jezelf én met hem dreigt te verliezen. Op zo’n moment is het belangrijk om samen een stapje terug te doen, zodat je het vertrouwen weer kunt herstellen.

Zo’n herstelproces vraagt tijd. Als je de angst bewust of onbewust lang hebt weggestopt, heeft hij op de achtergrond door kunnen groeien. Maar er komt een moment waarop de grens bereikt is en je niet meer om je angst heen kunt.

Dat is dan je kans om die angst-energie om te zetten in een liefdevolle samenwerking direct vanuit je hart. Zo leg je een basis waarop weer vertrouwen kan groeien. Door van elkaar te leren. Stap voor stap.

SAMEN – DAAR DRAAIT HET OM
Paarden zijn magische dieren. Ze beschikken over méér en ook andere vermogens dan mensen. Wij kunnen die niet altijd zien of waarnemen. Paarden zijn sterk verbonden met hun leefomgeving, zodat ze direct vanuit hun instinct op signalen kunnen reageren. Daarnaast hebben ze ook een hele sterke intuïtieve verbinding met de kosmos. Die verbinding is een energetisch kanaal dat werkt als een rivier. Aan de ene kant is een paard hierdoor met de kosmos verbonden en aan de andere kant met de aarde. Nieuwe informatie komt vanuit de kosmos binnen stromen. En door hetzelfde kanaal wordt onbegrepen informatie uit zijn leefomgeving en emotionele ballast naar de aarde afgevoerd. Soms, als een paard niet wordt begrepen, of als hij geen aandacht krijgt of er niet gereageerd wordt op zijn signalen, raakt dit kanaal verstopt.Daardoor wordt het eigen trillingsveld van het paard verstoord. Als gevolg daarvan kunnen lichamelijke en mentale klachten ontstaan. Die komen vaak tevoorschijn als ziekten of problematisch gedrag.

Als energetisch paardentherapeut behandel ik paarden met problemen. Vroeger op stal, maar tegenwoordig met een ‘behandeling op afstand', waarbij ik werk met foto’s van een paard. Het resultaat is hetzelfde, maar vaak zelfs beter, omdat ik me zo geconcentreerd en langer op een paard kan richten. Bij een behandeling op afstand maak ik contact met het energetisch veld van het paard, en dan krijg ik beelden, kleuren en energieën binnen. Ik blijf daar zelf helemaal buiten en laat het komen zoals het komt. Ik wacht rustig tot de signalen uit dit kanaal in mij hun eigen woorden vinden, zodat ik daarmee het verhaal van het paard zelf kan vertalen.

Heel vaak gebeurt het dat er dan onzekerheden, twijfels en vraagtekens van het paard tevoorschijn komen. Dat komt omdat de doorstroming geblokkeerd is. Het energetisch kanaal is op slot geraakt. Soms doordat er in het verleden sprake is geweest van een ongelukkige samenwerking met zijn ruiter en ook wel eens erger. Maar vaak ook omdat een paard niet kón begrijpen wat er allemaal van hem gevraagd werd. Want het ging hem te snel. Of er zat te veel verstorende emotionele ruis van de ruiter zelf doorheen. Daardoor kan een paard het niet goed meer op een rijtje krijgen. Paarden willen heel graag hun inzet tonen. Maar als de druk van onze kant te hoog wordt, kunnen ze het uiteindelijk mentaal en fysiek niet meer bijbenen.

Vaak komt bij behandeling van ‘probleem-paarden’ als grondoorzaak tevoorschijn dat ze in het verleden op een te jonge leeftijd al boven hun vermogen hebben moeten presteren. Niet omdat ze daar zelf om vroegen. Maar puur omdat er in onze maatschappij min of meer vanzelfsprekend een systeem is ontstaan, waarbij we veel te vroeg te veel van paarden verwachten. De druk op jonge paarden is enorm toegenomen. Er is vaak veel geïnvesteerd in paarden en, met name in de sport, moeten ze zich al vroeg bewijzen. Ze moeten op jonge leeftijd prestaties leveren waar ze fysiek nog helemaal niet aan toe zijn, omdat ze nog niet volgroeid zijn.

Bij een jong paard zitten aan de uiteinden van de botten groeischijven die uit kraakbeencellen bestaan. Hierin wordt nieuw bot gevormd, zodat de botten langer kunnen worden. Deze groeischijven sluiten in het paardenlichaam van onderen naar boven. Dat wil zeggen dat de groeischijven onder in de benen al in het eerste levensjaar sluiten. De laatste groeischijven in de wervelkolom sluiten pas op een leeftijd tussen de zes en acht jaar. Dat hangt van de grootte van het paard af. Als het paard groter is duurt het langer voordat alle groeischijven zich sluiten.

Het is van belang om een paard vóór de leeftijd waarop hij volgroeid is, dat wil zeggen als alle groeischijven gesloten zijn, nog niet te zwaar te belasten. Het paardenlichaam is dan nog volop in ontwikkeling. Gedoseerde, regelmatige beweging is goed. Skelet, spierweefsel, banden en pezen worden daardoor juist sterker dan wanneer het paard te weinig zou bewegen. Maar bij overbelasting worden de rugspieren en benen te strak aangespannen en kan het paard dat zo geforceerd is, zich niet meer ontspannen, waardoor het proces van het sluiten van de groeischijven ook verstoord wordt.

Bovendien worden jonge paarden tegenwoordig vaak ook mentaal en emotioneel overvraagd. Ze kunnen de overbelasting fysiek al vaak niet aan, maar ze hebben ook mentaal het vermogen nog niet om hun ervaringen goed te kunnen verwerken en de ballast daarvan af te laten stromen naar de aarde. En dat beïnvloedt hun gezondheid en welzijn. Ze zijn daardoor niet alleen snel moe, maar ze verliezen ook hun levenslust.

Het vergt fingerspitzengefühl om de juiste balans te vinden in de samenwerking met je paard. Dat begint met aandacht voor je paard. Eerst kijken en luisteren. En daarna aftasten welke stap jullie deze keer samen willen en kunnen maken. Dan geef je het paard de kans te groeien. Zo wordt het paard sterker, en jullie band wordt sterker. Samen – daar draait het om.

SAMEN WERKEN BEGINT IN HET 'NU'
In de omgang met paarden is het belangrijk om inzicht te krijgen in hoe je paard op je reageert. Dat betekent allereerst inzicht in je eigen emoties. Want paarden ervaren de weerslag van emoties die ze in jouw energieveld waarnemen. En het zit in hun natuur om daarop te reageren. Als je bijvoorbeeld zelf emotioneel in de knoop zit, wordt daardoor een spanningsveld om je heen opgebouwd. Die spanning wordt, vaak onbewust, afgereageerd op contacten in je directe omgeving. Dat kan zijn op mensen die naast je staan, maar zeker ook op je paard. Bovendien zijn paarden als kuddedieren extra gevoelig voor signalen uit hun omgeving. En omdat ze jouw emotionele signalen niet kunnen plaatsen, zal je paard er in eerste instantie door gealarmeerd worden. Hij weet er geen raad mee. Als je in zo’n situatie vanuit je gefrustreerde ego je paard dan ook nog eens dwingend je wil oplegt, creëer je daarmee een nieuw probleem en geef je voeding aan angst in plaats van aan vertrouwen.

Dat is op zich wel verklaarbaar. Om uit de frustratie van je emotionele knoop te raken, wil je soms, als een soort compensatie, in de relatie met je paard orde op zaken stellen en laat je jezelf gelden. Op deze wijze wil je als het ware weer grip op je eigen situatie krijgen. Maar je werkt dan niet meer vanuit wederzijds vertrouwen, waarbij de basis gevormd wordt door een open samenwerking tussen jou en je paard. En naarmate dit vaker voorkomt, stapelt zich een negatieve lading op in je energetisch veld en wordt het wezenlijk contact daardoor steeds meer belemmerd.

Laat dus je emoties niet de boventoon voeren in de omgang met je paard. Beter nog, kijk ze aan en los ze op of laat ze achter je. En als je dat niet lukt, deel ze dan met je paard. Laat het je paard gewoon weten als je niet lekker in je vel zit. Zo’n boodschap kan hij begrijpen. Afstand nemen van je emoties is voor jezelf niet altijd makkelijk. Met je paard delen dat je er last van hebt, valt je misschien moeilijk, maar aan de andere kant is dit wel een manier, om je relatie meer stabiliteit te geven.

Deze emotionele ontwikkeling in jezelf is niet altijd makkelijk, maar aan de andere kant is dit één van de grootste uitdagingen. Maar naast je eigen emoties zijn evenzogoed de gevoelens van je paard van belang. Negatieve menselijke emoties hebben vaak een repeterend patroon. Ze zijn een opeenstapeling van onvrede, frustraties en angsten. Deze zijn gebaseerd op ervaringen en gebeurtenissen uit het verleden die we toen niet aangekeken, erkend en doorleefd hebben. De emoties van een paard zijn ook gekoppeld aan het verleden. Maar dan gaat het vaak om situaties waarin het paard niet is begrepen, of waarin het gedwongen werd tegen zijn eigen natuur in te gaan. Zodra zo’n situatie zich opnieuw voordoet, herkent het paard die en komt tegelijk de negatieve lading, die verbonden is aan die oude problemen, direct weer bij hem tevoorschijn.

Ik heb gemerkt dat dit niet alleen zo werkt bij concrete gebeurtenissen, maar dat paarden ook gebukt gaan onder de aandacht die een ruiter of eigenaar schenkt aan zo’n negatieve erfenis. Als je weet dat je paard vervelende ervaringen achter de rug heeft en je blijft die steeds benoemen, of je blijft daar mentaal op focussen, dan geef je je paard eigenlijk geen kans om die herinneringen achter zich te laten. Hetzelfde geldt voor je eigen spoor van krassen en deuken die je zelf in het verleden hebt opgelopen. Het is goed om die onder ogen te zien en er lering uit te trekken, maar je moet er niet in blijven hangen. Als je er niets aan kunt doen, dan moet je ze gewoonweg accepteren. Laten voor wat het is. Je paard kan je daarbij helpen. Want als lid van een rondtrekkende kudde neemt een paard van nature afstand van zaken die achter de rug zijn.

Volg je paard in zijn natuurlijke intuïtie en baseer je handelen op de situatie waarin jij en je paard zich NU bevinden. Door niet meer op oude angsten te focussen en door zelf ook niet meer achterom te kijken, komt er een andere energie vrij. Het is in principe simpel: het draait erom volledig betrokken te zijn bij datgene waar jij op dat moment met je paard mee bezig bent. In plaats van negativiteit komt dan ruimte voor positieve gevoelens waar jij en je paard blij van worden. Dat stimuleert, in plaats van dat het blokkeert. En als je je met je paard verbindt vanuit je hart, wordt je paard ook een partner waarmee je samen bouwt aan een duurzame relatie met respect voor elkaar.

Daarbij is het ook van belang om, als je wat dwarszit, gewoon de dingen te doen die je moet doen. Werk vanuit de basis die je hebt opgebouwd met je paard: bijvoorbeeld door hem te poetsen en uit de stal halen, of op de wei zetten. Luister naar je paard, volg de stem van je hart en richt alle aandacht op je handelingen. Ook als je een buitenrit gaat maken, als je gaat longeren of wandelen, en zelfs als je helemaal niets met hem gaat doen. Maar laat hem dat dan wél weten. Dat geeft rust en vertrouwen. En als je betrokken bent bij wat je doet, kun je jezelf ook loskoppelen van zaken waar je zelf mee worstelt.

Door je aandacht op het NU te richten, kan je paard jou ook helpen. Je zult merken dat je daardoor meer afstand kunt nemen van je eigen problemen. Maar blijf daarbij altijd bewust van het feit dat jíj verantwoordelijk bent voor de koers die jullie samen volgen. En neem die verantwoordelijkheid ook en respecteer daarbij zijn grenzen. Maar laat het niet van je paard afhangen. Want hij zal jouw aarzelingen en twijfels ervaren als ruis. Maar werk wél samen. Niet vanuit je hoofd, maar direct vanuit je hart, want van daaruit kun je met hem communiceren zonder woorden. Dan kunnen blijheid, vertrouwen en liefde weer stromen. Deel ook dát met elkaar. Je zult aan je paard merken dat dit gewaardeerd wordt. En door die erkenning wordt je eigen ontwikkeling ook weer gevoed.

EEN NATUURLIJK PROCES: HET HEENGAAN VAN EEN PAARD
Ik krijg vaak de vraag of ik weet wanneer een paard de oversteek naar het hiernamaals gaat maken. Wel, ik kan en mag daar geen antwoord op geven. Het paard en zijn eigenaar bewandelen samen hun levenspad. Ze maken daarop ieder hun eigen keuzes. Een paard beslist zelf wanneer hij overgaat. En ook of hij dit deelt met zijn eigenaar of met andere paarden. Het paard vraagt mij alleen of ik de blokkades en de oude ballast, die hem in de weg zitten, kan wegnemen. Want dan kan hij in zachtheid het aardse los laten.

Er zijn paarden die gemakkelijk overgaan naar het licht. Maar er zijn ook paarden die met hun energetische koorden langer aan de aarde verbonden blijven. Het lijkt er dan op of ze worden vastgehouden. Dat komt vaak omdat zij op het moment van overlijden angstig of in paniek waren. En als een paard met pijn, blokkades of trauma’s overgaat, dan blijft er als het ware een schreeuw achter. Dit kun je voelen in zijn omgeving. En als hij in een groep leefde, dringt dit ook door tot de andere paarden van zijn kudde.

Een paard maakt altijd zelf de keuze wanneer hij wil overgaan. Wij kunnen daar niet in sturen. We kunnen wel het paard ondersteunen om zijn weg naar het licht te vergemakkelijken en vrij te maken door het los te laten in liefde. Op zo’n moment is dát het grootste cadeau wat je aan een paard kunt geven. En vergeet niet dat een paard aan de andere zijde nog steeds in verbinding staat met ‘zijn’ mensen hier op aarde. En je kunt als mens zelf de keuze maken om dit kanaal naar je paard toe open te stellen.

Het paard heeft zijn eigen pad gelopen in het leven en het paard heeft je op jouw weg terzijde gestaan. Iets wat niet in woorden te omschrijven is. Het is een gevoel, een diep innerlijk weten dat de zielsverbinding er is en altijd zal zijn. Een diepe verbinding tussen mens en paard die verder reikt dan wij met ons verstand kunnen bevatten. Maar een ieder die dit al eens ervaren heeft weet waar het dan om gaat, een zielsverbinding die blijvend is met je paard.

Via een behandeling op afstand sta ik regelmatig een paard bij op zijn weg naar de andere kant. Zo kreeg ik onlangs een hulpvraag. Of ik naar een wat ouder paard wilde kijken. De eigenaren hadden wat gemengde, onzekere gevoelens bij de vraag of Douwe, hun hengst, nu al afscheid van het leven wilde nemen of dat hij toch nog wat langer bij hen wilde zijn?

Douwe had al veel meegemaakt in zijn leven. Hij was al enkele keren door het oog van de naald gekropen. Het leek zijn tijd. Maar desondanks voelde het op dit moment voor de eigenaren nog niet oké om hem al te laten gaan. En hij gaf zelf hierin ook tegenstrijdige signalen.

Via de mail kreeg ik drie foto’s van het paard. Ik voelde dat het zich levenslang had ingezet voor zijn eigenaren. Maar ik kreeg ook mee, dat hij, voor hij bij zijn huidige eigenaren terecht was gekomen, eigenlijk nooit begrepen was. Zijn eerdere eigenaren hadden op dit vlak geen ruimte voor hem. Douwe was enthousiast van aard en had een enorme trotsheid, waardoor hij zich altijd voor zijn mensen was blijven inzetten. Maar deze positieve eigenschappen maakten hem ook kwetsbaar. Hij is in het verleden hierin te vaak over zijn eigen grenzen heen moeten gaan. Daardoor was zijn lichaam nu volledig uitgeput. En juist daarom was het bijzonder om te zien en te voelen dat dit paard desondanks nog een heel sterk eigen ‘licht’ had. Zo’n licht is de zielsuitstraling van een paard, die in en om zijn lichaam aanwezig is. Het is zijn innerlijke vuur, dat sommigen van ons spontaan waar kunnen nemen.

Na de eerste behandeling die ik Douwe gegeven had, waren alle blokkades en trauma’s uit zijn energieveld verwijderd. En hij straalde met een prachtig licht. Het paard was dankbaar dat hij niet met een zware rugzak vol ballast naar de andere kant over hoefde te gaan. Want vaak moet een paard dan een zware innerlijke strijd leveren voor hij zijn aardse banden los kan laten.

De mensen die hun hart hadden verpand aan Douwe, merkten dat de behandeling hem goed gedaan had. Desondanks bleven de tegenstrijdige signalen voortduren. Zo gaf hij zelf aan dat het nu nog niet het juiste tijdstip was om over te gaan. Hij wilde nog op zijn manier genieten, samen met zijn mensen. En hij wilde zelf, met hen samen, tot een besluit komen.

Douwe is een aantal weken na de behandeling vredig en sereen heengegaan. Het is zo belangrijk dat een paard zonder aardse ballast kan overgaan. Dat is vaak heel intens om te ervaren wanneer de ziel van het paard loslaat van het paardenlichaam. Het is een sterk ‘licht’ dat geen last meer heeft van ziektes en ongemakken, het is vrij om te gaan. Dan is het een natuurlijk proces. En dan blijft er zowel voor het paard als voor de mens geen leegte, maar vooral een dankbaar gevoel achter.

KOERSEN OP HET KOMPAS VAN JE BLIJDSCHAP
Paarden zijn lang geleden al een verbinding aangegaan met mensen. Daarom is het energieveld van het paard in de loop der tijden ook verweven geraakt met ons veld. Als mensen kunnen we die band benutten. Want daarmee hebben we een kanaal waardoor we in verbinding staan met onze oorspronkelijke natuur. En dan kan er een nieuwe balans ontstaan tussen jou en je paard. Je paard kan je daarbij ondersteunen, want je paard heeft het vermogen om sluimerende waarden en talenten in je naar boven te halen en verder te ontwikkelen.

Zo kun je bij alles wat je doet, zèlf vanuit je eigen kern leren voelen en beleven. En dat die aanpak voor jou werkt, merk je doordat je daar blij van wordt. Je laat je dan niet langer sturen door je ratio, door het redenerend denken, maar je handelt vanuit de blije innerlijke gevoelssensatie die je geestelijk en lichamelijk stap voor stap gaat ervaren. De weg naar een waarachtig leven kan namelijk niet redenerend door je hoofd uitgestippeld worden. Echte groei ontstaat door dingen in blijdschap te doen en te ervaren, waardoor je stap voor stap steeds dichter uitkomt bij wie jij eigenlijk vanbinnen bent. Dat is het tegenovergestelde van de snelweg om op internet te gaan zoeken naar rationele oplossingen, nieuwigheden of om klakkeloos de theorieën van anderen te omarmen. Want daarmee richt je je op een ontwikkelingsweg buiten jezelf en ontneem je jezelf de kans om je innerlijke weten, je ziel aan te spreken en naar je eigen innerlijke stem te luisteren.

Dit gaat echter niet zomaar. Het vergt oefening en doorzettingsvermogen om die weg in jezelf te vinden en daarna ook te volgen. Je eigen levensrichting ontvouwt zich namelijk stap voor stap. Wil je bijvoorbeeld sneller gaan, omdat je denkt dat de omgeving dat van je vraagt, dan zul je merken dat je dit een tijdje kan volhouden. Maar op een gegeven moment laat je lichaam je echter weten dat je op deze wijze steeds verder van je eigen kompas en je eigen tempo af gaat wijken. En als je op zo’n punt bent aangekomen, ontstaan vaak lichamelijke en geestelijke klachten. Problemen die je in eerste instantie eigenlijk maar lastig vindt en waar je liefst ook niet naar wilt luisteren. En je paard is dan de eerste die je daarop attendeert. Want je paard gaat zich anders gedragen dan je gewend bent. Het kan wat angstiger, heftiger reageren of het snapt niet meteen wat jij bedoelt en het is ook sneller afgeleid.

De onderliggende oorzaak hierbij is dat je contact met je paard in dit geval verstoord wordt door je eigen interne spanningsveld en dat je paard beinvloed wordt door de gedachten en emoties die in je rondzingen. En als je paard dat merkt, wil het er je op ‘wijzen’ dat je iets in jezelf frustreert of zelfs blokkeert. Het kan zijn dat je een bepaalde verwachting hebt of dat er een idee in je hoofd is geland dat niet goed strookt met de ontwikkelingsrichting van je ziel. Je reageert dan bijvoorbeeld vanuit een angst van een vorige keer waarin je paard van iets schrok, of vanuit een idee dat het deze keer wel moet lukken wat eerder niet ging. Maar op zo’n moment ben je rationeel vanuit je hoofd bezig en verlies je het contact met het nu, waarin alles aanwezig is en waarvan het paard zich bewust is.

De frequentie waarin jullie op je diepste niveau met elkaar in verbinding staan wordt daardoor verstoord. Je bent dan niet echt gericht op samenwerking met je paard. Die vraagt van jou namelijk een open benadering in het nu. Daarin bestaan geen angsten, verwachtingen of doelen. Binnen die onbevangen openheid is ruimte voor de ontwikkelingsweg die aangeboden wordt in het moment. Die weg stimuleert de groeikracht, de verbinding en het samengaan in harmonie, zodat er een steeds sterkere balans kan ontstaan tussen jou en je paard. En het bewijs dat je op de goede weg zit, is dat je ervaart dat je er een blij gevoel van krijgt. En je zult zien dat je dat ook aan je paard kunt merken.

PAARDEN HEBBEN EEN ANDERE LEVENSORIËNTATIE DAN MENSEN
Zij zijn altijd op zoek naar harmonie. En paarden ‘denken’ ook op een andere frequentie dan wij. Hierdoor kunnen paarden behalve problemen, ook de onderliggende oorzaken en daarmee samenhangende gevoelens in ons zien. Het paard kijkt door al onze rationele maskers heen. Het paard leest een mens zonder zijn ondertitels. Hij kijkt direct in zijn ziel.

Maar terwijl ze dat doen, nemen ze ook alle informatie en emotie op die ze bij je tegenkomen. En zij kunnen daarmee overbelast raken. Met name als jij die emoties ontkent of niet wilt herkennen of erkennen. Dan blijven ze bij ieder contact terugkomen als ‘onuitgesproken ruis’ op je verbinding. En je paard voelt dat telkens, weet er geen raad mee, maar zal het wel met zich meedragen en via signalen naar je uiten.

Daarom is het belangrijk om je open en eerlijk met je paard te verbinden. Dat betekent ook dat je, als je met hem bezig bent, je beslommeringen loslaat en je je paard de volle aandacht geeft. Dan zet je je kanaal naar hem toe open. Dan til je jezelf boven je eigen sores uit, en zet je de samenwerking centraal. Dan betrek je je paard echt bij wat je van hem vraagt en geef je hem het vertrouwen dat hij dat goed gaat doen. Dan ook kan hij zich als paard geven. Dan kan hij werken, spelen en blij zijn. En op deze manier kan je paard je nog beter helpen. En bovendien blijft hij dan zelf ook beter in balans.

PAARDEN HEBBEN EEN SPECIALE MISSIE
Dieren hebben een natuurlijke verbinding met de kosmos. En paarden in het bijzonder hebben een direct contact op hun volstrekt eigen manier. Mensen zijn dit spontane contact met hun oerbron op de een of andere manier kwijtgeraakt. Sommigen kunnen naar diepere lagen van hun bewustzijn afdalen om deze connectie weer wakker te maken en de informatie weer te laten stromen. Gelukkig hebben paarden ervoor gekozen om ons bij dit proces te ondersteunen. Paarden hebben een speciale missie om met hun ‘licht’ in het hart van de mens dit kanaal te openen.

Paarden kunnen mensen ondersteunen bij het reactiveren van hun slapende verbinding met de energie van de bron. Dat begint met het laten ontwaken in jezelf van een onvoorwaardelijke liefde. Direct daarbij hoort het nemen van de verantwoordelijkheid voor je eigen scheppingskracht. Deze twee vormen samen de basis die nodig is om een keerpunt te maken in je bewustzijnsontwikkeling.

Mensen hebben zich tijdens hun eeuwenlange leven op aarde steeds meer gericht op hun ik. Mensen zijn individualisten geworden in alle opzichten. Ze hebben zich daarbij echter vaak meer gericht op het ‘hebben’ dan op het ‘zijn’. Ze zijn vooral consument geworden in een materialistische wereld. Daarmee hebben velen zich afhankelijk gemaakt van bezit, van uiterlijk vertoon, kortom van de wereld buiten zichzelf. En daarmee hebben ze hun innerlijk kompas en hun creatiekracht, waarmee ze hun eigen leven kunnen sturen, stukje bij beetje laten varen. Daarmee hebben ze zich afhankelijk gemaakt van hun sociale en maatschappelijke omgeving, waar ze nu ook de verantwoordelijkheid neerleggen voor als de zaken niet gaan zoals ze graag zouden willen.

In je relatie met een paard behoort dit wegkijken of afschuiven echter niet tot de mogelijkheden. Een paard laat je bij een ontmoeting direct zien wat de effecten zijn van je doen en laten. Je paard weerspiegelt je gedrag en je houding ten opzichte van jezelf. Het toont je hoe je met jezelf omgaat en ook hoe je met anderen omgaat. Een paard laat je zien in hoeverre je van jezelf houdt, waar je tegen aanloopt in jezelf en zelfs in hoeverre je een vat vol tegenstrijdigheden bent. Je paard maakt een scan van je hele wezen en laat je glashelder zien hoe jij in elkaar zit. Met subtiele signalen maakt je paard je duidelijk dat je meer jezelf mag zijn. Daarmee laat je paard je tegelijk ook zien waar jij meer ruimte kunt bieden, zodat jouw paard ook meer zichzelf kan zijn. Het is een voortdurende afstemming tussen jezelf en je paard. Daarbij geldt dat hoe meer jij jezelf toestaat te zijn wie je bent, des te beter wordt de relatie met je paard. En des te vloeiender zal de natuurlijke communicatie tussen jullie verlopen.

In de relatie met een paard speelt ook de innerlijke balans tussen je vrouwelijke energie van ‘zijn’ en je mannelijke energie van ‘doen’ een rol. Jij hebt ze allebei nodig. Het ‘zijn’ heb je nodig om gevoelsmatig een zuivere relatie met je paard aan te gaan. Daarbij is inzet van je diepste wezen nodig, om je op een essentieel niveau te kunnen verbinden. Als deze verbinding er eenmaal is – en dat voel je altijd – dan pas kun je overstappen op het ‘doen’. Dan pas kun je je paard dingen vragen en stap voor stap begeleiden om opdrachten van je te ontvangen. Maar alleen op basis van je verbinding vanuit het ‘zijn’ kun je een paard naar het ‘doen’ begeleiden. Want je paard moet de innerlijke balans en het wederzijds respect in jou zien en herkennen om daar op te kunnen reageren en reflecteren. En op basis van dit verbond tussen het vrouwelijke en het mannelijke in jezelf, kan de relatie met je paard zich ook verder ontwikkelen aan de hand van wat het paard aan jou over jezelf laat zien.

We leven in een turbulente tijd waarin er mentaal, emotioneel en fysiek veel van ons gevraagd wordt. Maar wij gaan als mensen niet alleen door dit proces heen. Onze hele wereld is erbij betrokken. Ook honden, katten en andere dieren, maar vooral paarden, staan in dit proces naast ons en staan ons daarbij op hún wijze met raad en daad terzijde. Als wij er voor open staan tenminste.

Juist ‘het licht hoog houden’ is nu belangrijker dan ooit tevoren.

Geef daarom ook paarden in deze woelige tijd vooral hun eigen ruimte. Behandel ze met respect. Richt je tot hen met de volle aandacht vanuit je hart en vanuit je zijn. Wacht met ‘doen’ tot je de innerlijke binding voelt en ervaart. Dan kunnen zij het lichtje in je aanwakkeren vanuit de bron. En dan kom jij dichter bij het leven zoals het bedoeld is.

Samen op weg

VERTROUWEN ALS BASIS OM AAN SAMENWERKING TE BOUWEN
Claudia is een enthousiaste vrouw die mijn hulp in had geroepen omdat de omgang met haar 4-jarige Friese hengst Tabe niet helemaal verliep zoals ze het zich had voorgesteld. Claudia wilde haar paard zelf beleren. De eerste keer dat ik bij haar was, nam haar paard tijdens het longeren in volle galop de benen. Voor mij begrijpelijk: hij kon het allemaal niet meer aan. De hoeveelheid nieuwe informatie die de laatste week over hem heen gekomen was, was hem gewoon te veel geworden. Hij had meer tijd nodig om te wennen en zich de dingen eigen te maken. Wij willen als mensen nog wel eens te hard van stapel lopen. En daar reageert hij dan op.

We spraken af om deze jonge hengst de kans te geven zich vanuit zijn eigen basis te laten ontwikkelen. Claudia moest hem de kans geven. En belangrijker: ze moest hem vertrouwen. Een week later was ik er weer. Claudia had in de afgelopen dagen wat grondwerk met hem gedaan. En ze vertelde mij dat het voor haar een hele opgave was geweest om haar idealen en verwachtingen ten aanzien van haar jonge hengst helemaal los te laten.

Vandaag hadden we besloten om met een kaptoom te longeren. Ik vroeg of zij eerst zelf rechtsom door de longeerring wilde lopen. Hierbij was het belangrijk dat het paard niet tegen haar aan ging lopen om steun te zoeken, maar op zijn eigen vier benen ging lopen. Na een aantal rondjes vroeg ik haar de longeerlijn langzaamaan wat te laten vieren, terwijl ze verder rustig meeliep met het paard, om te kijken of Tabe zijn eigen ruimte wilde innemen.

Verder vertelde ik haar dat het in de omgang met haar jonge hengst belangrijk was om zelf goed geaard te zijn en dicht bij jezelf te blijven. En daarbij is het van belang innerlijke rust en stilte uit te stralen. Een paard scant voortdurend zijn omgeving en zal daardoor meteen weten hoe jij in je vel zit. Hij zoekt rust en vertrouwen in de persoon die met hem wil samen werken. Ik vertelde haar ook dat het heel verwarrend voor een paard is als je erg enthousiast bent, of verdrietig. Nog lastiger is het voor hem als je in je hoofd met heel iets anders bezig bent, dan met je paard. Een paard kan daar niet mee uit de voeten. En dan zul je al snel merken dat het paard in zo’n geval niet reageert zoals je verwacht. Ook legde ik haar uit dat het van cruciaal belang is om hem te belonen terwijl je met hem werkt. Dat doe je door je met een positieve houding tot hem te richten en hem gewoon te vertellen dat hij het goed doet.

Tijdens het longeren met Tabe wilde Claudia haar paard te graag helpen. Ze liep dikwijls te veel naar hem toe. En daardoor kon hij zijn eigen ruimte niet innemen. En hij kwam dan ook steeds naar haar toe. Ik legde aan haar uit dat ze op deze manier zijn eigen ruimte niet respecteerde. En dat ze tegelijk te veel van haar eigen ruimte aan haar paard afstond. Zo had Claudia er nog nooit over nagedacht. Ze vond het moeilijk om de controle uit handen te geven en nog moeilijker om erop te vertrouwen dat het goed zou gaan. Maar juíst door hem de ruimte te geven gaf zij haar hengst het signaal dat ze hem volledig vertrouwde. En dan kon hij aan haar lichaamstaal zonder belemmerende storingen voelen wat zij bedoelde.

De eigenaresse kwam steeds meer tot rust. Tabe op zijn beurt begon zich nu stukje bij beetje vrij te bewegen in zijn eigen ruimte. Hij begon steeds dapperder te lopen en uiteindelijk kwam hij ook in totale ontspanning. En nu merkte zij ook dat hij steeds bereidwilliger werd en dat er een echte samenwerking begon te ontstaan. Claudia was verrast dat deze gevoelsmatige benadering haar iets opgeleverd had wat ze rationeel niet vooraf had kunnen bedenken. Ze begon nu daadwerkelijk steeds beter te voelen waar het om draait in de omgang met een paard.

Na een tijdje vroeg ik Claudia nu linksom dezelfde longeer-oefening te doen. In het begin begon Tabe weer om haar heen te draaien. Maar ik gaf haar aan vol zelfvertrouwen te blijven en zijn gedrag duidelijk te negeren door de aanwijzingen met een stimulerende intentie te herhalen. Tabe begon in te zien dat er met haar niet meer te spelen viel en hij was merkbaar onder de indruk van haar duidelijkheid. Hij was wel even wat gepikeerd, maar dat verdween al snel. Zijn gepruttel sloeg om in een alerte houding. Tabe ging zijn best doen en zocht nu duidelijk de verbinding met haar. Hij begon waardiger te stappen en reageerde nu feilloos op haar signalen. Ook als zij even afdwaalde en met haar aandacht elders was, bleef hij geduldig en raakte niet meer in paniek zoals in het begin.

Tabe reageerde als een jonge hengst heel direct op deze manier van werken. De vraag van Claudia die zij met haar lichaamstaal onderstreepte, werd nu zonder hindernissen door Tabe waargenomen. Hij kon dat beantwoorden met natuurlijke spontane reacties. In het begin was het aftasten geweest en hadden ze elkaar moeten zoeken. Maar toen ze elkaar in de basis van het longeren waren gaan vertrouwen, was het makkelijker om hierop verder te bouwen. Er kon nu een échte samenwerking ontstaan.

Paarden communiceren vanuit een oeroud aangeboren intuïtief systeem via hun energetische antennes en lichaamstaal. En paarden voelen en lezen zo ook de mensen om zich heen. Maar ieder paard is, net als ieder mens, uniek. En dat vraagt om een persoonlijke aanpak. Dat begint bij respect en aandacht. Dan pas kan vertrouwen groeien. En dan zal een paard op een gegeven moment ook de wijsheid en kracht waarmee hij in het leven mag en kan staan met je delen. Daarom zijn paarden zo bijzonder.

NIETS GEBEURT ZOMAAR – ALLES IS ENERGETISCH MET ELKAAR VERBONDEN
Rhinopneumonie is een ziekte bij het paard veroorzaakt door een herpesvirus. Er zijn drie verschijningsvormen: de verkoudheidsvorm, de abortus-vorm en de neurologische vorm. De onderliggende oorzaak wordt vaak over het hoofd gezien omdat de subtiele signalen die het paard al eerder heeft afgegeven dikwijls niet herkend en erkend worden.

Het is algemeen bekend dat vooral paarden met een lage weerstand of bij stress Rhino kunnen krijgen. Hoe komen paarden aan een lage weerstand ? Doordat ze niet gehoord worden en er te veel van ze gevraagd wordt. Een gemiddeld wedstrijdpaard raakt al op jonge leeftijd vaak in onbalans door de te hoge verwachtingen en druk die op hen wordt uitgeoefend.

Wanneer een paard geestelijk en lichamelijk niet lekker in zijn vel zit of op jonge leeftijd al tekorten heeft opgelopen kun je dat waarnemen in zijn energieveld en zo preventief veranderingen aanbrengen.

Wilt u meer weten over ‘het energetisch veld van het paard’ of wat ziektes en aandoeningen bij paarden ons te vertellen hebben ? Neem een kijkje op deze website of maak een afspraak voor uw paard via het contactformulier.

DE EIGEN AARD ALS BASIS VOOR DUURZAME SAMENWERKING MET JE PAARD
Op een mooie zomermiddag was ik mijn jonge Friese hengst Wytse aan het poetsen. Hij stond rustig en tevreden en genoot van zijn uitgebreide poetsbeurt. Ik was in gedachten verzonken: wat zouden we samen nog gaan beleven? Ik liet het open wat dat zou zijn. Ik kreeg daar sowieso geen antwoord op als ik dat aan mijn paard vroeg.

Terwijl ik met mijn paard bezig was kwam een buurman kijken wat ik aan het doen was. Ik voelde meteen dat de energie van mijn hengst veranderde: hij werd alerter en er kwam ook een soort van bazige energie in hem naar boven. In het begin viel het nog mee, maar naarmate de man zich er meer mee begon te bemoeien veranderde zijn houding.

Wytse liet mij duidelijk weten dat hij daar niet op zat te wachten. Hij krulde zijn kraag en begon te snuiven. Op een vriendelijke manier maakte ik de man duidelijk dat hij over de grens van mijn paard heen ging. Ik vroeg de man om wat meer afstand te houden. De man keek me een beetje vreemd aan en zei: “Ach, je moet hem gewoon een keer goed aanpakken!” Ja, daar zat het hem dus. Wytse voelde de dominante dwingende energie van deze iets te opdringerige man. Zijn vriendelijke grondhouding was daardoor in een fractie van een seconde omgeslagen in zijn primaire verdedigings- en overlevingsmechanisme.

Ik pakte hem bij zijn halster en zette hem op de wei. Want dit wilde ik niet verder laten escaleren. De buurman begreep het niet helemaal, maar had wel in de gaten dat het paard hem niet helemaal vriendelijk gezind was. Toen hij vertrokken was ging ik naar mijn paard en voelde dat hij weer naar zijn zachte energie terugging.

Als iemand naar mijn hengst kwam kijken, had ik al eens vaker een bepaalde verandering bij hem gevoeld. Maar de omslag die hij vandaag getoond had, had ik nog nooit bij hem gezien. Terwijl ik hier over doordacht werd het mij helder dat zowel de intentie als de prestatiegerichte drang van een mens zelf de houding van een paard bepalen. En als dat vaak genoeg gevoed wordt, heeft dat invloed op zijn gedrag en uiteindelijk ook op zijn karakter. En dat kan dan, afhankelijk van de kleur van de intentie en de verwachting, zowel positief als negatief uitpakken.

Tegelijk vroeg ik mij af wat de consequenties zijn, als je een paard door je eigen houding dwingt om terug te schakelen op zijn overlevingsinstinct. Want een paard kan van daaruit extra kracht en energie inzetten. Maar als wij als mens te veel en te vaak van die piekmomenten voor ons paard creëren, brengen we daarmee een gedragsverandering op gang. En dat hecht zich als een afweerlaag op het natuurlijke energieveld dat ons paard ons toont als we empathisch rekening houden met zijn aard en zijn wezen.

Deze buurman had blijkbaar een dergelijke ontwikkeling in mijn paard aangeraakt. De daarop volgende dagen negeerde ik mijn hengst, telkens als hij dit overlevingsgedrag weer vertoonde. Er kwam daarbij ook een bepaalde kwaadheid vrij die ik niet van hem gewend was. Ik wist dat die ergens in hem zat, want ik had deze kwaadheid van het begin af aan wel in hem gevoeld. Maar ik kon en wilde er toen nog niet aankomen en heb het laten rusten. Je geeft een paard zo de kans om zelf te bepalen of hij het laat groeien of afnemen en of hij ermee naar buiten wil komen.

Ik was gewoon met mijn jonge hengst aan de slag gegaan. Ik speelde veel met hem en nodigde hem steeds weer uit om zich te laten zien wie hij echt was en wat hij in huis had. Spelenderwijs kwamen we zo tot een echte samenwerking waarin hij met plezier zijn eigen krachten en capaciteiten leerde kennen en ook leerde omgaan met grenzen.

Na een tijd merkte ik dat deze ontwikkeling soms geblokkeerd werd en dat dan ook zijn kwaadheid de kop opstak. Toen besloot ik om mijn paard via foto’s op afstand energetisch te gaan behandelen. En daarbij kreeg ik al snel de bevestiging van mijn sterke vermoeden dat hij de dwingende intentie waarmee hij bij de vorige eigenaar in aanraking was gekomen, niet had kunnen plooien met zijn eigen aanleg.

De vorige eigenaar had hem eigenlijk klaar willen stomen voor een goedkeuring als dekhengst. Maar hij was daarvoor afgekeurd. Op zich niet verwonderlijk. Want Wytse is namelijk niet het type hengst dat wil showen en presteren. Wytse is een hengst met een andere boodschap. Hij wil er zijn vanuit een samenwerking. Hij wil samen optrekken. Hij wil zijn wijsheid met je delen. En als reactie op de te hoge verwachtingen, die helemaal niet bij hem pasten, had hij een verdedigingsmechanisme in zichzelf in werking gezet. Dat had geresulteerd in de kwaadheid die ik nu tegen was gekomen.

Als die kwaadheid de kop opstak, was hij de weg in zichzelf kwijt en blokkeerde deze negatieve energie zelfs zijn verdere ontwikkeling. En ik merkte, toen ik een paar dagen later ‘s avonds naar zijn stal liep, dat hij weer afstand genomen had van dit gevoel en dat hij ook wist wat er aan de hand was. Hij liet me op de een of andere manier weten dat het nu veranderen kon en ook veranderen zou.

’s Nachts werd ik wakker en voelde ik dat Wytse al zijn kwaadheid en frustratie rond het idee dat hij een dekhengst zou worden had kunnen loslaten. Hij kwam als het ware helemaal tevoorschijn als de lieve, rustige, maar ó zo intelligente hengst, zoals hij bedoeld was. De volgende dag ging ik met veel plezier samen met hem aan de slag. Nu kon ik in volle overgave met hem werken en toonde hij een bereidwilligheid die je van een jong dier niet zo snel zou verwachten.

De kunst bij het houden en trainen van een paard is om er zelf vanuit de juiste intentie te zijn. Zorg dat je je verwachtingen en doelen niet te hoog te stelt. Het is beter om te kijken, te luisteren en te vragen wat je paard zelf wil en te ontdekken waar hij blij van wordt. Jouw paard is niet voor niets bij jou terechtgekomen. Het heeft een boodschap voor je. En dat is soms totaal iets anders dan je verwacht. Maar als je het aandurft om hierop te wachten en dan te ontdekken hoe je samen verder kunt ontwikkelen, heb je de basis gelegd voor een echte duurzame samenwerking. Een bondgenootschap vanuit een zielsverbinding.

DRAGEN VAN HET RUITERGEWICHT
Het comfortabel dragen van het ruitergewicht voor een paard komt vanuit de achterhand en niet vanuit de voorhand. Als een paard te veel op de voorhand gereden wordt, blokkeert zijn bekkengebied, waardoor overgangen niet soepel verlopen. Het is een wisselwerking tussen u en uw paard vanuit een zachte onafhankelijke zit. Daarbij is het voor de ruiter van belang om gevoelsmatig te gaan leren rijden en op een zachte wijze in te leren spelen op de wisselwerking van energie tussen beiden.

Tijdens het rijden zijn er iedere keer weer verschillende rijtechnische punten én gevoelspunten tussen paard en mens die om aandacht vragen. Deze fijn-afstemming met uw paard gaat niet van de ene op de andere dag. Dit vraagt oefening, geduld en vertrouwen in het moment. En uiteindelijk vallen alle kwartjes op zijn plaats.

Wilt u hierover meer leren, over de wisselwerking tussen uw eigen beweging en de beweging van uw paard, neem dan contact met me op via het contactformulier.

POSITIEVE OPLOSSING BIEDEN
Als een paard iets niet toelaat of averechts reageert, is het belangrijk om niet vanuit angst of kwaadheid te reageren, en zeker niet iets te forceren. De kunst is om het paard een positieve oplossing te bieden, hem aan deze aanpak te laten wennen en daarmee dan met geduld en vertrouwen aan de slag te gaan.

Oude ballast kan als een soort van angel in het energetisch veld en in het lichaam van een paard vasthaken. Door heel veel ‘liefde en licht (healing)’ te geven tijdens een behandeling, kan deze ‘donkere, zware ballast’ dan loslaten. Hoezeer een trauma een paard ook in de weg zit, omdat het een gewoontedier is, blijft een paard in deze situatie vastzitten, tot het moment dat het zielenlicht wordt aangeraakt en de zon in het paard voorzichtigaan weer kan gaan schijnen. En zo komt het paard stapje voor stapje weer terug in zijn eigen spoor.

RATIO EN INNERLIJK WETEN
Veelal komt de intentie tegenwoordig vanuit de ratio (ego) en emotie naar voren geschoten, maar deze is heel beperkt en haalt het niet bij het diepe voelen, onze intuïtie en innerlijk weten. Daar gaat het niet om goed of fout. Maar daar gaat het erom om de boodschap, de behoeftes, het karakter en het wezen van het paard te verstaan binnen de mogelijkheden die er zijn.

We hebben vaak een idealistisch beeld van hoe het allemaal zou moeten zijn. De kunst is om in het nu te blijven zonder oordeel en met de juiste intentie met je paard om te gaan.

PAARDEN BELEVEN EMOTIES ANDERS DAN WIJ MENSEN
Stel je bent angstig of je zit ergens mee en je maakt je daarover zorgen. Dan is het belangrijk dat je het ten eerste in jezelf erkent en ten tweede dat je er in respect met je paard over praat. Je kan bijvoorbeeld aan je paard vertellen dat het jouw emoties zijn en niet die van hem. Want dan begrijpt je paard het en blijft het tussen jullie stromen en dan kan hij je ook daarbij helpen of daarin ondersteunen. Je respecteert gevoelsmatig daarbij zijn grens.

Paarden zuigen namelijk alle informatie en emoties op als een spons. En zij kunnen daarmee overbelast raken. Als je het niet zou uiten en het wegstopt, blijft er een ‘onuitgesproken ruis’ op jullie verbinding. En je paard voelt dat toch, weet er geen raad mee en zal er dan vervolgens op reageren.

Op de onderstaande illustratie zie je een paard waarvan het energetisch veld compleet overbelast is geraakt. Het energieveld kan geen informatie meer opnemen maar ook niet meer loslaten. Dit zijn paarden met een vertroebeld klein energieveld en een lage weerstand.

DE MAKKELIJKSTE EMOTIES ZIJN DIE VAN ANGST EN BOOSHEID
Vaak ontstaat angst of boosheid uit een gevoel van onmacht op momenten dat je paard anders beslist dan jij van hem vraagt of verwacht. Echter je paard vraagt je juist om niet keer op keer in deze emotie van angst en boosheid terecht te komen. Maar het vertrouwen en geduld te hebben dat daarachter eigenlijk een innerlijke wijsheid in jezelf tevoorschijn wil komen.

Het is de keuze van liefde en overgave. En het is ook belangrijk om daarin naar je paard duidelijke grenzen aan te geven. Deze keuze is niet altijd even makkelijk, maar juist door deze situatie mag je iets leren van je paard. En uiteindelijk word je beloond en ervaar je een gevoel van eenheid en harmonie.

Het is een uitdaging om deze weg in jezelf te vinden wanneer er van alles gebeurt met je paard waar je niet op zit te wachten. Het is de weg die je naar jouw innerlijke wereld brengt.

En dat zal niet onmiddellijk zo zijn, dit vraagt tijd en geduld. Deze weg is echter wel al aanwezig. Het is alleen de kunst dat jij deze weg in samenwerking met je paard in jezelf weer terugvindt.

KWETSBAARHEID ALS KRACHT
Je paard richt zich tot je en vraagt: ‘Wat is er aan de hand, waarom ben je niet blij met al wat is? Waarom laat je je hoofd hangen, het leven is zo mooi, waarom verberg je je achter zoveel gezichten? Ik snap het niet, er is nu niets om je zorgen over te maken, niets om verdrietig over te zijn. Je mag er helemaal zijn, net als ik, je haren in de wind, de zon op je huid en laat je ziel leven en stralen; stop deze niet onder, wees niet bang van wie jij daarbinnen bent.’

Kwetsbaarheid is een kracht vanuit je ziel, is een natuurlijke staat van zijn waarin woorden en gevoel vloeien ... en je zo verbonden bent met je hart, je innerlijke kern dat je helemaal vanuit jezelf spreekt en leeft. Diep vanuit je voeten voelen waar het om gaat, plezier hebben en er in volle overgave durven zijn net zoals het paard. Het aanraken van een paard, een bloem, een boom, jezelf voortbewegen in de natuur … in de regen, in de zon of in de wind laat je weer ten diepste voelen en beleven wie je bent. Deze innerlijke kracht duwt als het ware door je lichaam heen naar boven om zo je gevoel via woorden en lichaamstaal bezield weer te geven. Deze kracht wordt door paarden als vanzelfsprekend aangenomen, omdat dit ten volste is wie zij zijn. Deze kracht kan voor jou ook een opening bieden in jezelf vanuit het paard. Een zielsverbinding wordt geraakt en komt tot stand ...

WEER TERUG BIJ JE OORSPRONG
Dit opent je hart om weer vanuit deze natuurlijke frequentie te gaan leren leven. Eigenlijk om net zoals het paard weer terug te komen bij je oorsprong, om stil te durven zijn, om te durven voelen, te durven ‘spreken’ en weten wat bij je past en waar je energie van krijgt.

Het paard besnuffelt je en raakt je voorzichtig aan om kennis te maken. Hij wil je laten delen in zijn liefde, in zijn prachtige energieveld van kennis en intuïtie, maar dat valt nog niet altijd mee. Het paard wil weten wat jij in je mars hebt, wat hij aan je heeft, maar dat kan alleen als jij je kwetsbaar opstelt, als jij bent wie je bent, je zijn. Hij legt zijn hoofd op je schouders en maakt je duidelijk: ‘Doe net als ik, wees blij vanuit je hart, zuiver en eerlijk en ga leven zoals je bedoeld bent.’

Het openen van je hart kan altijd op iedere plek op elk moment, het is een kwestie van overgave en er zijn. Je ego maakt je snel wijs dat het allemaal niet zo eenvoudig, vol vertrouwen en mooi kan zijn. Het paard kan je hierin ondersteunen. Maar je bent zelf verantwoordelijk om de nodige stappen te zetten vanuit liefde, wetend dat wonderen nog steeds bestaan.

JIJ EN JE PAARD: ZIEKTEN EN KWALEN ALS SIGNALEN
Een paard kan net als een mens zomaar ergens last van krijgen. Ziektes of acute aandoeningen bij paarden komen echter niet uit de lucht gevallen. Bij mensen ook niet trouwens. Er is vaak al een lange weg afgelegd voordat de symptomen zich daadwerkelijk manifesteren. Eerdere subtiele signalen ‘dat hij niet werd begrepen’, die een paard daarvoor al had afgegeven, werden echter vaak niet opgemerkt.

Ziektebeelden bij paarden kunnen ons iets vertellen. Dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Het gaat erom dat we ons bewuster worden van ons handelen ten opzichte van het paard. Daarvoor is het nodig om meer vanuit een holistische zienswijze naar een paard te kijken. Want alles is met elkaar verbonden en alles hangt met elkaar samen. Als we alleen naar bepaalde klachten kijken en deze bestrijden, zien we het geheel niet. En dan krijgen we ook nooit de achterliggende oorzaak in beeld.

Als een paard niet begrepen wordt en daardoor niet lekker in zijn vel zit, heeft dat een uitwerking op de stofwisselingsprocessen in zijn lichaam. Je kan het je zo voorstellen dat het paard dan in een soort verkramping komt. De levensprocessen in zijn lichaam kunnen daardoor niet meer zo vrij stromen. Dat begint met kleine hindernissen. Maar als de oorzaak niet wordt weggenomen kunnen die uitgroeien tot serieuze blokkades. En daaruit kunnen dan zichtbare fysieke klachten ontstaan. Het is dus belangrijk om deze subtiele signalen van je paard te leren zien en daar dan ook naar te handelen.

En, om een misverstand uit de weg te ruimen, de klassieke diergeneeskunde kan heel goed samengaan met deze holistische benadering en natuurlijke behandeling van een paard. Het zijn verschillende invalshoeken. Maar beide zienswijzen sluiten elkaar niet uit, ze vullen elkaar juist aan. Want ziektebeelden zoals hoefbevangenheid, artrose, de ziekte van Lyme, PPID oftewel de ziekte van Cushing, koliek, rhinopneumonie en kissing spines, is ooit ergens een voedingsbodem geboden om zich te ontwikkelen. En het is aan ons om te kiezen in hoeverre we daarin ook een stuk eigen verantwoordelijkheid voor ons eigen aandeel willen meewegen. Want er is moed voor nodig om je eigen rol bij klachten in jezelf aan te kijken en de klachten niet alleen te bestempelen als 'toeval’ of ‘pure pech'. Want via de klachten van het paard wordt, als we zorgvuldig kijken, ook getoond wat er mis is in onze relatie met ons paard. En daarachter laat een paard doorschemeren waar en hoe we in ons eigen leven zelf tekortschieten.

We kunnen heel veel van paarden leren over hoe we zelf in het leven staan. Dat is op zich al een reden om anders met ziektebeelden en 'plotselinge' verschijnselen van je paard om te gaan. Het lichaam van een paard heeft een heel groot zelfherstellend vermogen. We mogen daar meer op vertrouwen, waarbij we vanzelfsprekend ook zijn natuurlijke grenzen in acht moeten nemen. Maar de basis daarbij moet zijn dat je je paard met respect benadert. Dan kan je paard je ook tonen hoe het er met jezelf voor staat.

Op deze manier kan er een beter begrip ontstaan voor de natuurlijke signalen die een paard ons geeft. Als we zorgvuldig leren kijken en luisteren, in plaats van ons alleen maar te richten op het bestrijden van kwalen, kunnen we het paard ondersteunen in zijn ontwikkeling. Het mooie is dat we daarbij tegelijk ook zelf vooruitgang boeken op onze eigen ontwikkelingsweg.

ETIKETTEREN IS PROGRAMMEREN
Tegenwoordig lijkt het vanzelfsprekend dat, als een paard iets heeft of mankeert, wij daar een etiket op plakken. We willen het probleem bestempelen. Dat stelt ons blijkbaar op de een of andere manier gerust. We denken dat we er dan meer grip op hebben. En vanaf het moment dat we het probleem in een vakje gestopt hebben, kijken we door deze gekleurde bril naar ons paard.

De gewoonte om een paard waar iets mee is, op deze manier te diagnosticeren en te etiketteren is overgewaaid vanuit de humane zorg. Als er iets met iemand is, op medisch of sociaal terrein, dan geeft het ons houvast als we dat thuis kunnen brengen en als we dat een naam kunnen geven. Want daaronder kun je dan meestal ook vinden waar het vandaan komt en wat je er zoal mee zou kunnen doen. Je hebt daar als mens een keuze in.

Maar een paard is geen mens. Een mens kan een second opinion vragen. Maar hij kan er ook voor kiezen om een diagnose voor kennisgeving aan te nemen en niets te doen. Een paard heeft geen keuze. Het paard heeft als kuddedier een sterk ontwikkeld groepsbewustzijn. En voor het paard hoor jij gewoon bij zijn kudde. Daarom staat hij continu in verbinding met jou. En als je je paard voortdurend bestempelt als zus of zo, dan gaat dat op hem drukken. Dan kan zijn energie niet meer vrij in hem stromen. Zijn natuurlijk vermogen om zichzelf te corrigeren, te herstellen of te genezen raakt hierdoor in de verdrukking. Je bent hem, maar in feite ook jezelf aan het programmeren. Want nadat je vastgesteld hebt wat hem mankeert, ga je onbewust op zoek naar signalen en tekens die je diagnose bevestigen. Zo werkt dat nu eenmaal.

Je staat niet meer open. Terwijl ziektes, gebreken en bijzonder gedrag ons juist iets te vertellen hebben. Er is vrijwel altijd een diepere, psychologische reden waarom ze ontstaan. En er is meestal een oplossing. Maar dan moet je eerst kijken en luisteren naar wat je paard je te vertellen heeft. Als mens ben je echter gewend te denken en te handelen vanuit onze maatschappelijke rationele patronen. En van daaruit worden bijzondere signalen vrijwel altijd bestempeld. En zo’n etiket werkt dan direct door. Het is bepalend voor je eigen zienswijze en het is sturend voor de leefwereld van je paard.

Het is de kunst om te leren boven die beperkende gedachtes en de daaraan verbonden emoties te gaan staan. Het is van essentieel belang om je zelf en daarmee je paard de ruimte te geven. Blijf met alle aandacht kijken en luisteren. Geef hem vertrouwen, zodat zijn eigen herstellend vermogen zijn werk kan doen.

Daarnaast zijn er meer en meer paarden die op de een of andere manier hun stem laten horen. Zij lijken als groep in onze samenleving zelfbewuster te worden. Ze laten zich minder gedwee in een vakje stoppen. De verhoudingen tussen mensen en paarden zijn zich op verschillende niveaus aan het ontwikkelen. De samenwerking met zulke ‘eigenwijze’ paarden is voor sommige mensen lastig. Want er kan geen sprake meer zijn van eenrichtingsverkeer. Zo’n paard laat niet alleen zien waar het zelf mee worstelt, maar het toont je ook dat dat komt doordat jij ergens met jezelf in de knoop zit.

De grootste uitdaging hierin is kijken en luisteren naar je paard. Zonder verwachtingen openstaan voor de toekomst. Investeren in vertrouwen. Je overgeven aan de zachtheid van je intuïtieve vermogen. Dat is alles wat het paard van je vraagt. Dan krijg je steeds meer ruimte en mogelijkheden. Op subtiele wijze kun je dan gaan leren voelen hoe energie stroomt. Je zult daarin elementen van je eigen afspiegeling leren herkennen. En je zult leren hoe je mee kunt bewegen op die energiestroom van je paard. En zo kun je op energetisch niveau je paard, maar ook jezelf, beter leren verstaan.

Artikelen delen mag, maar wel met bronvermelding:

Floor van den Dungen - 

www.floor4Q.be